به گزارش عددآنلاین، یکی از چالشهای اصلی بسیاری از خانوادهها در دورانهای مختلف، مدیریت بدهیهای شخصی و خانوادگی است. بدهیهای سنگین میتواند به بحران مالی منجر شود و فشار زیادی به زندگی روزمره افراد وارد کند. با این حال، اگر بهطور صحیح و با برنامهریزی مناسب با بدهیها برخورد شود، میتوان از این بحرانها جلوگیری کرد و حتی از بدهیها بهعنوان ابزاری برای بهبود وضعیت مالی استفاده کرد.
در ابتدا باید به این نکته توجه کنیم که بدهیها به دو دسته تقسیم میشوند: بدهیهای خوب و بدهیهای بد. بدهیهای خوب، به آن دسته از بدهیهایی اطلاق میشود که برای سرمایهگذاری و افزایش درآمد بهکار میروند، مانند وامهای تحصیلی یا وام خرید خانه که در بلندمدت ارزش افزوده دارند. اما بدهیهای بد، بدهیهایی هستند که صرفاً برای مصرف موارد غیرضروری و کالاهایی که در کوتاهمدت ارزش خود را از دست میدهند، گرفته میشوند.
1. شناسایی نوع بدهیها و اولویتبندی پرداخت
اولین گام در مدیریت بدهیهای خانوادگی، شناسایی دقیق تمامی بدهیها و دستهبندی آنها است. این کار به شما کمک میکند تا بتوانید تشخیص دهید کدام بدهیها باید فوراً تسویه شوند و کدامها میتوانند به مرور زمان پرداخت شوند. معمولاً بدهیهایی که بهره بالاتری دارند یا بهطور مداوم مبلغهای سنگینی از آنها کسر میشود (مانند کارتهای اعتباری) باید در اولویت قرار گیرند. برعکس، بدهیهایی که بهره کمی دارند یا شرایط بازپرداخت راحتتری دارند، میتوانند بهطور تدریجی پرداخت شوند.
2. بودجهریزی ماهانه و پیگیری مخارج
یکی از بهترین روشها برای جلوگیری از بحرانی شدن بدهیها، ایجاد یک بودجه ماهانه و پیگیری دقیق تمامی مخارج است. اگر شما ندانید که هر ماه پولتان کجا میرود، ممکن است بهراحتی درگیر هزینههای غیرضروری شوید که نهایتاً منجر به افزایش بدهیها میشود. یک برنامهریزی مالی دقیق میتواند به شما کمک کند تا از خریدهای غیرضروری جلوگیری کنید و منابع مالی خود را صرف پرداخت بدهیها کنید.
این کار به معنای کنترل مخارج، بررسی هزینههای روزانه و اجتناب از خریدهای غیرضروری است. یکی از استراتژیهای مؤثر در این راستا، «استراتژی پرداخت بدهیها از بالا به پایین» است که در آن شما ابتدا بدهیهایی با بیشترین بهره را تسویه میکنید و سپس به سراغ سایر بدهیها میروید.
3. مذاکره با طلبکاران
در مواقعی که بدهیها به حدی برسد که مدیریت آنها دشوار شود، بهترین راهکار مذاکره با طلبکاران است. بسیاری از مؤسسات مالی و بانکها آمادهاند که در صورت عدم توانایی در پرداخت بدهیها، شرایط جدیدی برای بازپرداخت ارائه دهند. این شرایط میتواند شامل کاهش بهره، تمدید مدتزمان بازپرداخت یا کاهش مبلغ اقساط ماهانه باشد. مذاکره با طلبکاران ممکن است به شما فرصت دهد که از فشار مالی کاسته و بتوانید بدهیهای خود را به تدریج تسویه کنید.
4. کاهش هزینههای غیرضروری
بسیاری از خانوادهها بدون آنکه متوجه شوند، مبلغ زیادی را صرف هزینههای غیرضروری میکنند. این هزینهها ممکن است شامل خرید کالاهای لوکس، تفریحات گرانقیمت، یا اشتراکهای مختلف باشد. با کاهش این هزینهها و انتقال منابع به سمت پرداخت بدهیها، میتوان بهطور مؤثری بار بدهی را کاهش داد.
برای این کار، ممکن است لازم باشد برخی از عادات مصرفی خود را تغییر دهید. بهعنوان مثال، تغییر برندها یا کاهش هزینههای تفریحی میتواند تفاوت قابل توجهی در بودجه خانوار ایجاد کند. برای برخی از خانوارها، در نظر گرفتن راهکارهای جایگزین مثل خرید آنلاین با تخفیفها یا خرید کالاهای دستدوم میتواند به کاهش هزینهها کمک کند.
5. استفاده از منابع مالی اضافی برای کاهش بدهی
در مواقعی که اوضاع مالی بهطور موقت بهتر میشود، باید از منابع اضافی برای کاهش بدهیها استفاده کرد. این منابع میتواند شامل پاداشهای کاری، درآمد اضافی از پروژههای جانبی یا حتی درآمدهای ناگهانی باشد. تخصیص این منابع بهطور کامل به پرداخت بدهیها میتواند بهطور قابلتوجهی مدتزمان بازپرداخت بدهیها را کاهش دهد و از فشار مالی ناشی از آن بکاهد.
6. استفاده از مشاوره مالی
در صورتی که شرایط مالی خانوار پیچیده و دشوار شد، استفاده از مشاوره مالی حرفهای میتواند راهحل مؤثری باشد. مشاوران مالی میتوانند به شما کمک کنند تا وضعیت مالی خود را تحلیل کرده و برنامهریزی دقیقی برای کاهش بدهیها داشته باشید. آنها همچنین میتوانند شما را در انتخاب بهترین روشهای پرداخت بدهی، بازسازی بودجه خانوار و استفاده از امکانات مالی موجود راهنمایی کنند.
7. پیشگیری از ایجاد بدهیهای جدید
در نهایت، یکی از مهمترین نکات در مدیریت بدهیهای خانوادگی، پیشگیری از ایجاد بدهیهای جدید است. برای این منظور، لازم است تا خانوادهها نسبت به مخارج و تعهدات مالی خود هوشیار باشند و از استفاده بیشازحد از کارتهای اعتباری، گرفتن وامهای جدید و خرید کالاهایی که ضروری نیستند، خودداری کنند. ایجاد عادات مالی سالم و خودکنترلی میتواند بهطور چشمگیری از ایجاد بحرانهای جدید جلوگیری کند.