لباس‌های شیک، به چه قیمتی؟ بررسی سوءاستفاده برندهای مد از کارگران
به گزارش عددآنلاین، درخشش برندهای لوکس و کمپین‌های تبلیغاتی جذاب تنها بخشی از چهره صنعت مد را نمایان می‌کنند. آنچه کمتر دیده می‌شود، شرایط سخت کاری و استثمار نیروی کار در پشت پرده این صنعت است. برندهای معروف چگونه از نیروی کار ارزان سوءاستفاده می‌کنند؟ هزینه واقعی یک لباس شیک چیست؟
زنجیره تأمین مد؛ از کارگاه‌های تولید تا ویترین‌های شیک
بسیاری از برندهای معروف برای کاهش هزینه‌های تولید، کارخانه‌های خود را به کشورهای درحال‌توسعه منتقل کرده‌اند. در این کشورها، قوانین کار ضعیف‌تر، دستمزدها پایین‌تر و نظارت‌ها کمتر است. در نتیجه، کارگران با دستمزدهای ناچیز، ساعات کاری طولانی و شرایط غیربهداشتی مجبور به کار می‌شوند. گزارش‌ها نشان می‌دهند که برندهای بزرگ مد از کارخانه‌هایی در بنگلادش، هند، ویتنام و چین استفاده می‌کنند که کارگران در آن‌ها با حداقل حقوق و بدون امنیت شغلی مشغول فعالیت هستند.
شکل‌های مختلف استثمار نیروی کار در صنعت مد
- دستمزدهای ناچیز: بسیاری از کارگران دستمزدی دریافت می‌کنند که حتی هزینه‌های اولیه زندگی را نیز پوشش نمی‌دهد.
- ساعات کاری طاقت‌فرسا: شیفت‌های کاری ۱۲ تا ۱۶ ساعته بدون تعطیلی در هفته، امری رایج در کارخانه‌های تولید لباس است.
- شرایط کاری غیراستاندارد: نبود تهویه مناسب، تجهیزات ایمنی ناکافی و کار در محیط‌های شلوغ و ناسالم به مشکلات جدی سلامتی منجر می‌شود.
- کار کودکان: در برخی کشورها، کودکان مجبور به کار در کارخانه‌های پوشاک می‌شوند و فرصت تحصیل از آن‌ها گرفته می‌شود.
- فقدان حقوق کارگران: اعتراض یا درخواست افزایش حقوق می‌تواند منجر به اخراج یا حتی تهدید جانی برای کارگران شود.
چرا برندهای معروف به استثمار نیروی کار ادامه می‌دهند؟
- کاهش هزینه تولید: برای رقابت در بازار و افزایش سود، برندها به دنبال تولید ارزان‌تر هستند.
- عدم شفافیت زنجیره تأمین: بسیاری از برندها ادعا می‌کنند که از شرایط کارگران بی‌خبرند، زیرا تولید را به پیمانکاران و زیرمجموعه‌های آن‌ها واگذار کرده‌اند.
- تقاضای مصرف‌کنندگان برای لباس ارزان: مشتریانی که به دنبال پوشاک ارزان هستند، ناخواسته این چرخه استثمار را تقویت می‌کنند.
تأثیر اجتماعی و اقتصادی استثمار نیروی کار
این چرخه نه‌تنها زندگی میلیون‌ها کارگر را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه موجب تشدید نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی نیز می‌شود. کارگرانی که حقوق کافی دریافت نمی‌کنند، قدرت خرید پایینی دارند، که به رکود اقتصادی در جوامع آن‌ها منجر می‌شود. از سوی دیگر، عدم رعایت استانداردهای ایمنی در کارخانه‌ها، فجایع انسانی مانند حادثه ساختمان رانا پلازا در بنگلادش را رقم می‌زند که جان صدها کارگر را گرفت.
راهکارها و مسئولیت مصرف‌کنندگان
- افزایش آگاهی: شناخت برندهایی که به حقوق کارگران احترام می‌گذارند و پرهیز از خرید محصولات برندهای متهم به استثمار.
- حمایت از برندهای پایدار: خرید از شرکت‌هایی که سیاست‌های اخلاقی و محیط‌زیستی شفاف دارند.
- مطالبه شفافیت از برندها: درخواست اطلاعات درباره شرایط تولید لباس‌ها از برندهای مطرح.
- قوانین سخت‌گیرانه‌تر: دولت‌ها باید نظارت بر برندهای مد را افزایش دهند و از کارگران حمایت کنند
