فوتبال زندگیمان را چگونه بازی کنیم؟
بابک نبی ، “پدرم همیشه میگفت: با بزرگترها فوتبال بازی کن، چون بازی کردن با آنها باعث میشود بهتر شوی.” این جمله، ساده به نظر میآید، اما در دل خود رازهایی دارد که شاید تنها زمان و تجربه بتوانند آن را آشکار کنند. در کودکی، وقتی این کلمات را میشنیدم، فکر میکردم پدرم فقط میخواهد من کمی جدیتر بازی کنم و از آن بازیهای بیپایان کوچهبازی که هیچکدام ما را به جایی نمیبرد، دست بکشم. اما حالا که به آن روزها نگاه میکنم، میبینم که چقدر در پشت این جمله، فلسفهای نهفته است که نه تنها به فوتبال، بلکه به تمام زندگیام مربوط میشود.
زندگی، در حقیقت یک بازی است؛ بازیای که بیشتر از آن که مربوط به مهارت فردیمان باشد، به محیطی که در آن بازی میکنیم بستگی دارد. درست مثل فوتبال. توپ را که به دست میگیری، باید بدانید که بازیات به کسی وابسته است که در تیمتان باشد. اگر با بچههایی بازی کنی که نمیتوانند از جایشان تکان بخورند، بازیات هیچگاه شکوفا نمیشود. شاید حتی اصلاً یاد نگیری که چگونه دروازهات را دفاع کنی. اما اگر در تیم بزرگترها بازی کنی، هر اشتباه تو، هر حرکت بیدقتی، درس بزرگی به تو میدهد؛ چون همه چیز در بازی واقعی اتفاق میافتد.
همین است که در زندگی هم محیط و اطرافیان تعیین میکنند که کجا خواهی ایستاد. نمیتوانی در کنار کسانی که هیچگاه از نقطهای که در آن ایستادهاند تکان نمیخورند، پیشرفت کنی. هر چهقدر که خودت به جلو بروی، باز هم از آن نقطه نمیتوانی عبور کنی. چرا؟ چون مسیر و جهتگیری خود را از کسانی که در اطرافت هستند میگیری. انتخابهای ما، چه در کار، چه در دوستی و چه در هر بخش دیگری از زندگی، مثل انتخاب تیم فوتبال است. باید بدانیم با چه کسانی همراه میشویم.
اگر در زندگی میخواهی که بازیات بهتر شود، باید با کسانی باشی که به طور طبیعی به سمت بالاترین سطح حرکت میکنند. این همان دنیای افرادی است که با چشمانشان همیشه در پی اوج هستند. در کنار چنین افرادی، حتی اگر یک قدم جلوتر نباشی، نیروی کشش آنها تو را به سمت بالا میبرد.
در این بازی زندگی، محیطی که در آن قرار میگیریم، نه تنها تعیینکننده رشد فردیمان است، بلکه به نوعی ریشهمان را در این دنیا میسازد. درختی که در خاک خوب میروید، شاخ و برگهایش همیشه سرسبزتر و میوههایش شیرینتر است. و چه چیزی مهمتر از انتخاب دوستان؟ اگر در کنار کسانی باشی که همیشه به سمت بهتر شدن میروند، خودت هم نمیتوانی در جا بزنی. مثل همان توپ که در دست یک بازیکن حرفهای میافتد و به سمت دروازه حریف شلیک میشود، پیشرفت هم در زندگی چنین مسیری را طی میکند.
اما اگر با کسانی بازی کنی که هیچوقت توپ را از خودشان به دیگری نمیدهند و همیشه در حال دفاع از گلهای خود هستند، به کجا خواهی رسید؟ به جایی که همیشه ایستادهای. پس در این بازی، وقتی میخواهی مهارت پیدا کنی و موفقیت به سراغت بیاید، باید انتخاب کنی که با چه کسانی بازی میکنی. چرا که زندگی همیشه به محیط بستگی دارد.
پدرم همیشه میگفت: با بزرگترها فوتبال بازی کن، چون بازی کردن با آنها باعث میشود بهتر شوی. حالا میفهمم که این جمله نه تنها در فوتبال، بلکه در تمام مسیر زندگی صدق میکند. اگر میخواهی بازی بهتری کنی، باید در زمین بزرگتری بازی کنی، جایی که همه در پی رشد و پیشرفت هستند. جایی که حتی اگر گاهی زمین بخوری، برخاستن از آنجا و ادامه دادن، تو را به آن جایگاهی که همیشه خواستهای میرساند.