به گزارش عددآنلاین ، در دنیای امروز، استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر به یکی از اولویت‌های اصلی کشورها برای مقابله با تغییرات اقلیمی و کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی تبدیل شده است. ایران، با داشتن منابع عظیم نفت و گاز، هنوز سهم کمی از تولید انرژی‌های پاک را به خود اختصاص داده است. اما آیا این کشور می‌تواند به سمت تولید انرژی‌های تجدیدپذیر حرکت کند؟
ایران به عنوان کشوری که در کمربند خورشیدی جهان قرار دارد، پتانسیل بالایی برای تولید انرژی خورشیدی دارد. با بیش از ۳۰۰ روز آفتابی در سال و زمین‌های گسترده برای نصب پنل‌های خورشیدی، این کشور می‌تواند به یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان انرژی خورشیدی در منطقه تبدیل شود. همچنین، مناطق بادی فراوان در شمال و شرق ایران، مانند گنبد کاووس و زابل، ظرفیت بالایی برای توسعه نیروگاه‌های بادی فراهم می‌کنند.
با وجود این پتانسیل، سهم انرژی‌های تجدیدپذیر در تولید برق ایران کمتر از یک درصد است. این در حالی است که کشورهایی مانند چین، آلمان و هند به سرعت در حال افزایش سهم انرژی‌های تجدیدپذیر در ترکیب انرژی خود هستند. یکی از دلایل این وضعیت، وابستگی تاریخی ایران به منابع فسیلی و هزینه‌های اولیه بالای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر است.
توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر نیازمند سرمایه‌گذاری کلان و زیرساخت‌های مناسب است. یکی از موانع اصلی در این مسیر، نبود حمایت‌های دولتی کافی و عدم دسترسی به فناوری‌های پیشرفته است. تحریم‌های بین‌المللی نیز مانعی جدی برای انتقال فناوری و جذب سرمایه‌گذاری خارجی در این حوزه بوده‌اند.
از سوی دیگر، سیاست‌های انرژی ایران بیشتر بر یارانه‌های سوخت‌های فسیلی متمرکز است. این یارانه‌ها، قیمت برق تولیدی از منابع تجدیدپذیر را در مقایسه با برق حاصل از گاز و نفت کمتر رقابتی کرده‌اند. اصلاح این سیاست‌ها می‌تواند یکی از گام‌های کلیدی برای حرکت به سمت انرژی‌های پاک باشد.
مزایای استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر برای ایران فراتر از محیط زیست است. این فناوری‌ها می‌توانند به کاهش وابستگی به نفت و گاز و افزایش امنیت انرژی کشور کمک کنند. علاوه بر این، توسعه این بخش می‌تواند فرصت‌های شغلی جدیدی در حوزه‌های نصب، تعمیر و نگهداری تجهیزات انرژی‌های پاک ایجاد کند.
در سال‌های اخیر، پروژه‌های محدودی برای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران اجرا شده است. نیروگاه خورشیدی ماهان در کرمان و نیروگاه بادی منجیل از نمونه‌های موفق این تلاش‌ها هستند. با این حال، مقیاس این پروژه‌ها در مقایسه با ظرفیت بالقوه کشور هنوز بسیار کوچک است.
توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران نیازمند یک رویکرد جامع است. این رویکرد باید شامل سیاست‌گذاری‌های حمایتی، جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، توسعه زیرساخت‌های لازم و افزایش آگاهی عمومی درباره مزایای انرژی‌های پاک باشد. همچنین، همکاری‌های منطقه‌ای با کشورهای همسایه می‌تواند فرصتی برای تبادل دانش و تجربه در این حوزه فراهم کند.
آینده انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران، به تصمیمات استراتژیک دولت و اراده سیاسی برای کاهش وابستگی به منابع فسیلی بستگی دارد. با توجه به تغییرات اقلیمی و نیاز جهانی به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، حرکت به سمت انرژی‌های پاک نه تنها یک انتخاب، بلکه یک ضرورت است.
